Na rijp beraad werd beslist de volgende IJzerwake te organiseren op de laatste zondag van augustus. In 2012 vindt de 11de IJzerwake plaats op 26 augustus, een week later dan gebruikelijk en dit om organisatorische redenen.

Voor het motto van de elfde IJzerwake wordt teruggegrepen naar de slogan van de Frontbeweging ‘Omver en erover’. Deze slogan werd gelanceerd door Frans van der Linden (1894-1918), studentenleider en als oorlogsvrijwilliger actief binnen de Frontbeweging. Aanleiding was het uiteendrijven van een manifestatie van Vlaamse frontsoldaten in Hoogstade door de legerleiding. Deze slogan blijft bijzonder actueel zeker nu de toekomst voor Vlaanderen gehypothekeerd wordt door het aantreden van een regering wiens beleidsverklaring weinig goeds belooft. Deze regering vertegenwoordigt de Vlamingen nauwelijks en de afgesloten akkoorden zijn op heel wat punten noodlottig voor de toekomst van de Vlamingen, zeker in Brussel en de Vlaamse rand. Ze moet en zal door al wie het goed voor heeft met Vlaanderen met kracht bestreden moeten worden. Vlaamse onafhankelijkheid is het enige alternatief en als het moet ‘Omver en erover’. Om deze strijd te versterken roepen we u nu reeds op om massaal de elfde IJzerwake bij te wonen.

Op niet elke weide van Vlaanderen dartelen in de zomermaanden seks en drugs en rock & roll. Aan de entree van de bede-vaartweide van IJzerwake stonden zij opnieuw klaar, ditmaal met de Wonderdadige Medaille van Maria. Vorig jaar werd mij eerst nog gevraagd of ik katholiek was, na het antwoord ja, ontving ik een plastic zakje met een rozenkrans. Nu dus een witte omslag met een gewijde medaille en een uitnodiging om mij in de namiddag naar Dadizele te spoeden voor een Latijnse Mis in de Basiliek, opgedragen voor “al de noden van ons Volk” (met hoofdletter op de invitatie). IJzerwake is breed en verdraagzaam met deze katholieken pur sang naast sympathisanten van Wodan en zijn Germaanse godenkliek die braafjes kijken naar het grote scherm met de zeven concelebrerende priesters op het podium. IJzerwake foefelt de AVV-VVK-overlevering niet weg in een kerkje ver van een weide.

Nog aan die entree, heb haar slechts gezien bij het buitengaan, een Belgische vlag die inviterend klaar lag als voetmat. Stout en foei, dat wel, niks voor ?jne geesten, wel geschikt om te illustreren hoe voor een groep IJzerwakers het Belgische vaderland een lijk is. De beslijkte vlag was overigens Gefundenes Fressen voor enkele seconden op het nieuws van Een. Als de Belgische zender kan tonen wat voor zogenaamde mafkezen in Steenstrate rondlopen is de missie geslaagd. Goede punten worden zo verworven bij de hoofdredactie en de directie.
De regenschermen waren er eveneens, af en toe slechts werden zij ontplooid voor zachte en weinige druppels. Het binnenland was regenbui, de IJzerstreek een spel van zon en hoge wolken. Mooi is en blijft het er. De bolle akkers, de maïsvelden, de uitgespreide mest voor een volgende oogst, de ?etstoeristen langs het jaagpad van de bochtige Ieperlee die eenmaal per jaar in de groenheid de vlaggen, het podium en de rijen ?aminganten zien. Kort ontstaat aan het monument voor de Gebroeders Van Raemdonk een instant Vlaamse republiek. De politie kijkt van ver mee en ziet dat het goed is. Gezegd moet worden dat de mannen van Voorpost er krijgshaftiger en ?tter bijlopen dan de uitgezakte lokale en federale dienaren van de wet.

Wat was nieuw? De speech van voorzitter Wim De Wit die de helft van zijn keurig geklokte woorden inruimde voor nieuwe thema’s met een grote weerslag voor Vlaanderen. Thema’s die weinig aan bod komen in de gebedsmolens van de beroeps?aminganten. De Wit viel frontaal onderwijsminister Smet aan en zijn plannen om het klassieke onderwijsmodel in Vlaanderen verder uit te hollen in de richting van attitudevorming, staats-normen en –waarden en internationale vervlakking. Pascal Smet zou met vrucht, maar is daarvoor te wijsneuzig en te ijdel, een studiereis kunnen ondernemen naar Zweden waar het kaduke progressieve onderwijs gezorgd heeft voor een opmars van privé-scholen (die subsidies ontvangen van de regering en dus geen elitescholen zijn). Die letterlijk “vrije scholen” zijn wiegen voor de militanten van de Sverigedemokraterna, de jonge rechtse partij die hapt naar de kuiten van de leidende conservatieve partij. Na generaties socialisme hebben de Zweden begrepen tot wat voor een puinhoop dat leidt.

Wim De Wit riep eveneens op om de ogen te openen voor de evolutie van de euro en de politiek-economische weerslag daarvan op Vlaanderen en de portemonnee van de Vlamingen. Hij zei dat Vlaanderen ook en bovendien los moet van België om te kunnen samenwerken met zijn natuurlijke en traditionele bondgenoten in Noord-Europa, in casu Duitsland, Nederland en de Scandinaven. Daarmee liggen de geopolitieke, geo-economische en geoculturele banden voor de hand en niet met het versleten zuiden van het continent. Wat tussen de plooien, want de in-houd was rijk en gevarieerd, kwam de pikante oproep om met Vlaanderen eventueel, als de EU verglijdt tot een ongeneeslijke chaos (en dat zal zich tonen in de herfst van dit jaar), uit te treden en aan te sluiten bij de Europese Vrijhandelsassociatie, een “EU Light” met dezelfde basisregels als de grote broer, maar zonder de bureaucratie en de antidemocratische oriëntering van de huidige Europese monsterconstructie. Dat is niks voor morgen, maar een perspectief dat in het zicht dient te blijven. Last but not least werd zonder kwade bedoelingen een hakje gezet naar de IJzerbedevaarders op een nabije weide. Stoer werd daar herinnerd aan de viertalige anti-oorlogsboodschap op de IJzertoren zonder daarop te pleiten om de NAVO de rug toe te keren. Luister naar mijn woorden, let niet op mijn daden. Wim De Wit noemde de NAVO een Amerikaanse vechtmachine en vroeg zich af wat een paci?stisch Vlaanderen daar te zoeken heeft.

Een zacht moment is de dodenherdenking, waarbij dit jaar tien personen herdacht werden. Ondermeer drie voortreffelijke mediamensen die in 2011-2012 overleden werden met foto en korte toelichting herdacht. Kerels die zich afkeren en zo uitzonderingen blijven van het politiek-correcte-denken van de media in Noord-België (zoals zij zichzelf zien): Bruno Huyghebaert, Roger Van Houtte en Dirk Melkebeek. Speciale lof ging eveneens naar Juul Hannes, de Vlaamse en vrijzinnige liberaal die in de eigen stroming en partij veel tegenkanting ondervond. De geleerde professor van VUB en UGent kon rekenen en toonde aan dat die fameuze steun van Wallonië aan Vlaanderen in de negentiende eeuw niet bestond. De transfers lopen reeds vanaf 1830 van noord naar zuid. Je kan het naslaan in zijn boek van 2005, uitgegeven bij Roularta Books. De liberaal Hannes is en was een verademing naast de windbuilen die de VLD bevrouwen en bemannen.

Bij de rit naar en van Steenstrate vielen de oorlogskerkhoven rond Ieper van de Britten en de Duitsers sterk op in de velden. Telkens stramme en vrome grafzerken voor soldaten van alle rassen en rangen die sneuvelden in de Westhoek van Vlaanderen. Steenstrate en het vernieuwde In Flanders Fields, het museale memoriaal van de Eerste Wereldoorlog in de stadshallen van Ieper, zijn historisch en emotioneel verbonden. Ook emotioneel en economisch verbonden met de bedevaartgangers naar Steenstrate is “het oor”, het futuristische bedrijvenpark voor Flanders Language Valley van wijlen Lernout & Hauspie aan de Ieperse ringweg. Een mislukte poging om het prinsenvolk der oude Nederlanden technologisch op te stoten in de vaart der volkeren. Zolang er leeuwen wapperen enkele kilometers verder en Vlamingen meer doen dan zich lazarus zuipen op popfestivals gaan wij niet kapot.

Tot slot, en niet als marge, IJzerwake staat sterk door zijn talrijke vrijwilligers. Hoe knap is het om door niemand gesubsidieerd te worden. Giften, lidgelden, aangeboden vrije uren en idealistische stugheid leiden tot een rimpelloze massameeting. Wat een nadeel is het om toelagen te ontvangen en te verrimpelen tot een niet-gouvernementele organisatie, die in feite tot en met gouvernementeel afhankelijk is, zodat zelfs zachte Vlaamsgezinden in de kranten er de spot mee drijven. IJzerwake behoort evenmin tot de “idealisten” die het economische, culturele en politieke establishment afschuimen om hun G1000 en andere clubs te sponsoren.

Frans Crols

Vlamingen, bedevaarders,

35 jaar geleden, in 1977, luidden de stormklokken over Vlaanderen, toen de brede Vlaamse beweging solidair in opstand kwam tegen het Egmontpact. Een pact waardoor een groot deel van Vlaams-Brabant tweetalig zou worden. Een pact dat zes randgemeenten de facto bij Brussel aanhechtte. Een pact dat nog min noch meer de finale capitulatie betekende van de Vlaamse meerderheid in de Belgische PS-staat. Maar dat pact heeft niet gepakt. Het werd afgeschoten door een eendrachtige verzetsbeweging die grote delen van het Vlaamse middenveld wist te mobiliseren. Maar helaas, het was voorlopig ook de laatste keer dat de Vlaamse leeuw zo massaal zijn tanden liet zien. De vorige week overleden Guy Spitaels zei het als volgt: “De Vlaamse Leeuw brult, maar heeft geen tanden meer!” (PS-congres Doornik 1991)

Hoe groot is het contrast met de sfeer na het fameuze Vlinderakkoord en de uiteindelijke splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Het inhoudelijke aspect van deze zogenaamde schijnsplitsing zal haarscherp en vernietigend geanalyseerd worden door onze gastspreker Willy Dewaele, ere-burgemeester van Lennik.

Eén ding is zeker, en eminente analisten zoals Bart Maddens hebben het al bevestigd: er is een grote prijs betaald! We hebben een nederlaag geleden! Een nederlaag, die door Belgische waterdragers als Servais Verherstraeten, staatsecretaris voor staatsmisvorming, met zijn neus in de lucht, als een overwinning wordt verkocht. Terwijl iedereen beseft, zelfs de zedig zwijgende regimepers, dat de Vlaamse onderhandelaars zich als kinderen hebben laten rollen, en dat de zogenaamde “propere” splitsing in feite neerkomt op een “vuile” uitbreiding van Brussel. En het gerechtelijk arrondissement is helemaal niet gesplitst, maar ontdubbeld, waarbij het gelijkheids- en territorialiteitsbeginsel eens te meer zwaar wordt geschonden.

Een hatelijk staaltje van de zogenaamde pacificatie die deze schijnsplitsing ons zou brengen kregen we de voorbij dagen te zien rond het Gordel-schandaal in Sint-Genesius-Rode. En neen, mijnheer Beke van de CD&B-partij (met de B van het verdomde belgië): de oorzaak is niet dat de Fransdolle burgemeesteres de splitsing van B-H-V niet zou verteerd hebben, maar wel de bevestiging en versterking van haar imperialistisch machtsgevoel ten gevolge van uw kruiperige toegevingen.
En binnen het Belgische staatbestel kan Vlaanderen al deze nefaste gevolgen van de staatsmisvormingen niet meer ongedaan maken. De onrechtvaardige privilegies voor de Franstaligen liggen gebetonneerd in bijzondere wetten en grendels.

Jean-Pierre Rondas verwoordde het in zijn 11-julitoespraak vorig jaar in Brugge als volgt: “De grendels beledigen mij. De grendels zijn een gebrek aan respect. De grendels zijn zelfs racistisch, want gericht tegen één bevolkingsgroep. Ik ben niet de eerste die het zegt: als een staat zonder democratie-uitschakelende bijzondere wetten niet bestuurbaar is, dan hoort die staat eigenlijk niet te bestaan.”

En ik voeg er aan toe: vermits België niet kan bestaan zonder grendels, kiezen we voor de afschaffing van beide!

Maar wat een verschil met de Egmont-rebellie van toen. Over Vlaanderen hangt nu de stille, spookachtige sfeer van een bezette stad, een bezet land, waar het wantrouwen heerst. Quasi-iedereen hult zich in een kameleonpak. Zusterpartijen staan elkaar naar het leven. En de Belgicistische collaborateurs triomferen. Nooit waren de 11-juli-vieringen fletser, nooit waren de toespraken holler. Mark Grammens spreekt terecht over “de 11 juli van de schaamte”, want uitgerekend op die dag werden ons vijftien wetsontwerpen ter versteviging van de aanspraken van de francofonie, door de strot geduwd. Terwijl Albert deux, roi des belges, tien dagen later, op 21 juli, schaamteloos en triomfantelijk in zijn toespraak meer dan de helft van de Vlamingen schoffeerde.

ONDERWIJS
Ondertussen gaan de Vlaamse collaborateurs van de drie traditionele partijen, en hun groene aanhangsel, verder met hun afbraakstrategie jegens hun eigen volksgemeenschap. Zo wil de socialistische minister van onderwijs, Pascal Smet, met het Nederlands komaf maken in het hoger onderwijs. Vergis u niet, beste vrienden: wij zijn voor actieve talenkennis, dat is onze sterkte, dat benijdt men ons wereldwijd. Maar de invoering van het Engels tot educatieve voertaal gaat over iets anders: ze past in een culturele afbraakstrategie. Vlaamse intellectuelen zoals Etienne Vermeersch, Rik van Cauwelaert, en Luc Devoldere – hoofdredacteur en afgevaardigd-bestuurder van Ons Erfdeel vzw – hebben al de alarmklok geluid, en gesteld dat een verengelste universiteit neerkomt op culturele euthanasie. Uit studies blijkt bovendien dat de verengelsing van de universiteiten in Nederland geleid heeft tot een kwaliteitsvermindering van meer dan 30%.

De Algemene Vergadering van IJzerwake ondersteunt ten volle de amendementen die door het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen werden ingediend tegen die fatale onderwijshervorming. We willen hierbij aantonen dat we geen klaagmuurflaminganten zijn, maar verontruste, mondige burgers die concrete alternatieven kunnen voorleggen. Tevergeefs. De machine van de “ontvlaamsing” of deflandrisering draait gewoon door. Logebroeder Pascal Smet slaat bovendien twee vliegen in één klap: hij ontvlaamst het onderwijs, en probeert een soort eenheidsschool op te dringen naar Stalinistisch model. Een door de overheid bewaakte hersenspoelmachine, waar niet de traditie, de kennisoverdracht en het kritisch denken worden gecultiveerd, maar wel de gemakzucht, de volgzaamheid, de modieuze gedachteloosheid, de postmoderne minachting voor de geschiedenis. Dat alles uiteraard overgoten met een populistische saus van de pret- en amusementscultuur die volop door de media wordt ingelepeld. Alles waar onze Europese cultuur voor staat, van Aristoteles, Shakespeare, over Goethe, Rousseau, Voltaire, tot Thomas Mann en Kristus, wordt in de vuilbak gekieperd en vervangen door Angelsaksische Ersatz.

Het trieste resultaat is een jeugd die opgroeit zonder duidelijke waarden en normen. Dat werd de afgelopen weken pijnlijk duidelijk in Brussel, waar losgeslagen jongeren – veelal van allochtone origine – een ware ongeregelde bende-oorlog begonnen zijn tegen de politiediensten. Dit kan niet getolereerd worden. Hier past een stevige aanpak maar ook een beleid dat fierheid uitstraalt over onze Nederlandse en Europese cultuur. Hoe zouden we kunnen verwachten dat anderen onze cultuur waarderen als we zelf ons erfgoed te grabbel gooien?”

De politieke capitulatie van Vlaanderen onder het di-Rupo-regime,- met dank aan de Vlaamse collaborateurs, CD&V, SP.A en Open-VLD om ze niet te noemen – valt zo perfect samen met de morele zelfverloochening en de culturele euthanasieprogramma’s. Ze maken deel uit van dezelfde perverse logica, eigen aan een machtsgeile verradersklasse. Maar het weze duidelijk dat deze culturele zelfmoordpoging uiteindelijk ook zal leiden tot een economische euthanasie: “It’s the economy, stupid”, om nu toch maar eens Bill Clinton in het Engels te citeren. Want als de kwaliteit van ons onderwijs ineenzakt, en de cultuur van de middelmatigheid en de eenheidsworst de norm wordt, dan mag Vlaanderen ook zijn ambities vergeten om zich in Europa en de wereld als een economische topregio te handhaven. We kunnen ons dan laten afzakken naar een Zuiders niveau en in de rij gaan staan voor de soepbedeling, naar Grieks, Spaans, Italiaans en Portugees voorbeeld.

EUROPA
Dat brengt ons, vrienden-bedevaarders, bij de fata morgana van de Europese éénmaking. Zijn wij voor een sterke en zelfbewuste Europese leidcultuur? Jazeker! Zijn wij, als geestelijke erfgenamen van zij die stierven aan het IJzerfront, voor een Europa van de verstandhouding en de broederlijkheid tussen de volkeren? Absoluut! Zijn wij voor de centralistische Euro-bureaucratie die, vanuit een democratisch deficit dat sterk op het Belgische gelijkt, ons overspoelt met duizenden wetten en wetjes, inclusief een grondwet die niemand snapt en waar ook onze mening niet over wordt gevraagd?

Zijn wij voor de kostenverslindende praatbarakken in Brussel en Straatsburg, waar het Gouden Kalf van de eenheidsmarkt tot in het absurde wordt aanbeden? Zijn wij voor het Europa van de 19de eeuwse natiestaten, die elke volksrepublikeinse opstoot, van Catalonië over Schotland tot Vlaanderen, proberen te fnuiken? Neen, neen, driemaal neen!

Europa is ons verkocht als een valse utopie, gesteund op een kromme rekenkunde. Onder de slagzin “nooit meer oorlog”, – ONZE slagzin!, – kaapte de Europese bureaucratie alle Christelijke en humanistische idealen. Met leugens, opgesmukte begrotingen, gammele boekhoudingen en bedrieglijke praatjes is deze Europese Unie geworden tot wat ze is: een cultureel kadaver en een economische nachtmerrie. U weet allemaal hoe Griekenland in de Euro-zone is geraakt: door het onderhandse gefoefel van toppolitici, bureaucraten en bankiers.

Het is dus hoog tijd voor een nieuw verhaal: de onvermijdelijke ontbinding van dit valse, leugenachtige Europa moet voor Vlaanderen de kans bieden om resoluut zijn eigen lot te bepalen in een nieuw Europa dat op de ruïnes zal verrijzen. Het is een debat dat dringend aan de orde is binnen de Vlaamse beweging: we kunnen aansluiten bij een Noord-Europese zone waar de geopolitieke, geo-economische en geoculturele samenhang veel sterker is dan in het eurogebied van nu. Ofwel treedt Vlaanderen complexloos uit de Europese Unie, voert het een eigen munt in, en treedt het toe tot een Europese Vrijhandelsassociatie met landen als Zwitserland, Noorwegen, IJsland en Liechtenstein.

Het geëmancipeerde, uit de Belgische context losgeweekte, en van de Euro-tirannie bevrijde Vlaanderen kan dan ook het debat aangaan over onze verdere positie op het internationale, schaakbord. Ik denk dan bv. aan onze verhouding met de Navo, de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie. Het behoort tot de essentie van het IJzertestament dat we ons vandaag ook bezinnen over de rol van deze door Amerika gedomineerde oorlogsmachine. Autonomie stopt niet aan de grenzen, ze begint daar pas.

SLOT: “Omver en erover”
Vlamingen, bedevaarders,
Zoals ik al zei: het is tijd voor een nieuw verhaal. We moeten een tandje bijsteken en Uilenspiegel herontdekken, om te vermijden dat Vlaanderen verlammegoedzakt. Laat ons nu eindelijk de les trekken uit de nefaste logica van onderhandelingen die steeds weer uitmonden in toegevingen! Laat ons definitief een streep trekken door dit oude verhaal, en een nieuwe bladzijde, een nieuw hoofdstuk, – wat zeg ik, – een nieuw boek beginnen.

Toen in 1916 de Frontbeweging, – de beweging van radicaal-Vlaamse soldaten aan de IJzer – massaal op straat kwam, wandelde een hooggeplaatste legerchef hen tegemoet om hen, uiteraard in het Frans, te kalmeren. Zijn prestige en zijn uniform vol tricolore eretekens zouden wel volstaan om de betoging af te blazen. Zo dacht hij tenminste. Maar de voorste gelederen van de optocht duwden de brave borst gewoon opzij, met de onsterfelijk geworden slagzin: “Omver en erover!”. Een slagzin die dra over heel de frontstreek galmde, van Ieper tot Veurne en van Poperinge tot Roeselare.

Een slagzin die definitief een keerpunt markeert in de Vlaamse beweging: van Belgisch reformisme, vandaag “confederalisme” genoemd, naar een echte onafhankelijkheidsbeweging. Dat wat wij vandaag kenmerken als “de Vlaamse grondstroom”, duidt ontegenzeggelijk op het feit dat vele Vlamingen, ook niet-V-stemmers, mentaal van België afscheid aan het nemen zijn. Wat de B-partijen ook mogen denken.

Om die grondstroom ten volle te respecteren moeten de V-partijen, die beweren de Vlaamse onafhankelijkheid als voornaamste programmapunt te hebben, de handen in elkaar slaan en stoppen met de onderlinge hetze. Exact een jaar geleden hield Johan Sanctorum op deze plek een vurig pleidooi voor een gemeenschappelijk V-front van de twee republikeinse partijen. Geen fusie, maar wel een strategische alliantie. In het voorjaar organiseerden wij een grootse internetpetitie die deze eis bekrachtigt. Daaruit blijkt dat de basis van de Vlaamse beweging, wij, u allen hier aanwezig, massaal kiest voor de V van verstandhouding. Teken alsnog deze petitie, beste vrienden, laat uw stem horen!

Onze boodschap aan de V-partijen blijft trouwens onverkort en ondubbelzinnig: als jullie de Vlaamse onafhankelijkheid willen realiseren, zijn jullie, in een echte geest van Godsvrede, op elkaar aangewezen. Een weigering om samen te werken maakt de realisatie van dit belangrijkste programmapunt onmogelijk. IJzerwake wil zich niet mengen in partijpolitiek en zich niet uitspreken over partijpolitieke standpunten. Dat de V-partijen niet steeds akkoord gaan met hun wederzijdse standpunten is perfect en democratisch verdedigbaar. Vlaams Belang, N-VA en LDD, jullie zijn wel concurrenten, maar geen vijanden!!! Stop dit steriele oorlogje spelen, terwijl België in oorlog is met Vlaanderen.

Vlaanderen móet, nu meer dan ooit, zijn toekomst zelf kunnen bepalen en veilig stellen. En moet daarom in eerste instantie aansluiting zoeken bij Nederland en tegelijk inzetten op een nieuw en anders Europa. En ik herhaal het en ik zal het hier zo lang als nodig blijven herhalen: zonder België, omdat het niet anders kan! En tegen België, omdat het moet! Dat is voor elk van ons de ultieme opdracht! Uw plicht en mijn plicht! Want onze toekomst ligt in Vlaanderen, in de Nederlanden en in een nieuw Europa!

En daarom met volle overtuiging: omver en erover!

Een machteloze Vlaamse minderheid

Ik blijf me afvragen hoe het mogelijk is dat de Vlamingen, die de meerderheid in dit land vormen, en die het bovendien financieel-economisch recht houden, zo onderdanig de Francofone en Waalse eisen blijven inwilligen. Het lijkt vanwege de Vlaamse partijen op een masochistische zelfkwelling, tot de eigen ondergang toe.

Na 543 dagen crisis is de regering DI RUPO gevormd uit angst voor de financiële markten en uit schrik voor de kiezer.

De Parti Socialiste heeft met haar cliëntelisme en syndicaal corporatisme Wallonië de voorbije decennia ten gronde gericht; deze partij is druk doende om in de federale staat hetzelfde over te doen.

De Vlaamse regeerpartijen staan er bij en kijken er naar.

Om de regeerverklaring te kunnen uitvoeren heeft de volksvertegenwoordiging, op bevel van de regering, de Grondwet, in strijd met artikel 187 ervan, tijdelijk aan de kant geschoven.
Diezelfde volksvertegenwoordiging heeft bij de ambtsaanvaarding gezworen de Grondwet te eerbiedigen.
In een normaal functionerende democratie wordt dit een staatsgreep genoemd.
Op 10 juni 2007 en 13 juni 2010 heeft de kiezer nochtans duidelijk gesteld en het vertrouwen gegeven aan die partijen die opkomen voor meer Vlaanderen; de anderen werden electoraal resoluut afgestraft.
De kiezer heeft bovendien duidelijk onderstreept dat eerbied voor het gegeven woord de eerste levensvoorwaarde is voor de werking van de democratie; de burger/kiezer moet op het woord en de verbintenissen van de mandatarissen kunnen vertrouwen
Op het altaar van de federale eenheid worden de Vlamingen steeds verder in de verdrukking gedreven, terwijl hun eisen op minstens een rechtvaardige en gelijke behandeling door de federale beleidsmakers, ook de Vlaamse, met tegenzin aanhoord worden.
– Vlaamse politici lieten ooit hun democratische meerderheidspositie van de Vlamingen door de grondwet afgrendelen.
– De regel van de pariteit tussen Nederlandstaligen en Franstaligen verzwakte de Vlaamse inbreng in de besluitvorming op het regeringsvlak en zorgt voor scheeftrekkingen in de overheidsbenoemingen.
– De toekenning van taalfaciliteiten op de taalgrens en rond Brussel was een rotoplossing; de kanker van de verfransing zaaide daarna welig uit.

Manu Ruys – De Tijd dinsdag 6 maart 2005

Het is een bittere vaststelling dat 7 jaar later met deze terechte vaststellingen geen rekening werd gehouden; zelfs voor aangelegenheden waar geen bijzondere meerderheden nodig voor zijn kan Vlaanderen niet meer op een democratische wijze beslissen.

De Francofonie heeft nooit aanvaard en zal het nooit aanvaarden dat zij haar taalkundige, culturele en administratieve greep op Vlaanderen verloren heeft. Er bestaat echter niet de geringste verwachting dat zij zal ophouden alle middelen te gebruiken om haar electorale en administratieve voorrechten in Vlaams Brabant te behouden en zelfs uit te breiden.

Naast de drie bestaande vetorechten (grendelgrondwet – belangenconflict en alarmbel) worden in de regeerverklaring DI RUPO nog 8 bijkomende vetorechten toegevoegd door grondwetsherzieningen en bijzondere wetten:

– De splitsing van de kieskring B H V (grondwetsherziening)
– Het gerechtelijk arrondissement (grondwetsherziening)
– Financiering, Fiscale autonomie en Belangenconflicten (grondwetsherziening)
– Constitutieve autonomie (grondwetsherziening)
– Geschillenregeling in de zes faciliteitengemeenten (bijzondere wet)
– Benoeming van de burgemeesters in de zes faciliteitengemeenten (bijzondere wet)
– Brussels Metropolitan Region (bijzondere wet)
– Financiering van de Brusselse instellingen (bijzondere wet)

De splitsing van de kieskring B H V is daar een typisch voorbeeld van.

Niet de Grondwet maar de kieswetgeving diende aangepast te worden aan de territoriale indeling van de federale staat in gewesten, gemeenschappen en taalgebieden.

In dit federale België echter kan een rechtmatige en redelijke politieke doelstelling niet meer langs democratische weg gerealiseerd worden.
De Franstaligen hebben de federale spelregels, met instemming van de Vlaamse meerderheidspartijen, onomkeerbaar in hun voordeel omgebogen en een bijkomende vetorechten afdwingbaar gemaakt.

De splitsing van de kieskring B-H-V en van het gerechtelijke arrondissement Brussel heeft geen communautair aspect, zoals te pas en te onpas wordt verkondigd, maar iets wat de rechtsstaat fundamenteel en veel dieper raakt: het respect voor de grondwet die het hoogste gezag in de rechtsstaat is en garant staat voor de bescherming van de meest fundamentele rechten.

Ik stel evenwel vast dat het naleven van de Grondwet en het afdwingen van deze naleving in het Belgische Staatsverband onmogelijk geworden is, tenzij Vlaanderen bereid blijft tot permanente politieke en administratieve zelfverminking.

Hoe kan trouwens verklaard worden dat kiezers die in een Vlaamse gewest wonen en ingeschreven zijn in de kiezerslijsten van Vlaamse gemeenten, kiesrechten verwerven in de kieskring Brussel-hoofdstad waartoe zij territoriaal niet behoren er bovendien mede het beleid bepalen zonder er toe bij te dragen.

Kan iemand mij trouwens uitleggen waarom dan de Vlaamse inwoners van TUBIZE, CLABECQ, BRAINE-L’ALLEUD, WATERLOO, RIXENSART, NIVELLES, WAVRE, LASNE dezelfde mogelijkheid niet gegeven wordt om hun kiesrechten uit te oefenen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest; dit zou voor gevolg hebben dat er in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest Vlamingen kunnen verkozen worden.

IK HOU VAN ALLES ZES WAS in 2008 tijdens de 28ste gordel te lezen op het truitje van Eric VAN ROMPUY.

Dat deze liefde hypocriet en van korte duur was konden wij ondertussen ervaren.

De pacificatie die de B-H-V splitsing met zich zou medebrengen wordt uitbundig gedemonstreerd door de burgemeester van Sint-Genesius-Rode die Vlaanderen weigert op eigen grondgebied een trefpunt voor de gordel te organiseren.

Het gerechtelijk arrondissement wordt niet gesplitst, enkel het parket wordt opgedeeld in een parket voor de 19 gemeenten en een parket voor Halle-Vilvoorde.

Echter met het oog op de prioritaire behandeling van Franstalige zaken zullen functioneel tweetalige magistraten van het Brussel parket naar Halle-Vilvoorde gedetacheerd worden die onder het hiërarchisch gezag staan van de Franstalige procureur des Konings.

Dit kan zonder meer als etnische rechtspleging gekwalificeerd worden.

Deze regeling is manifest strijdig met het territorialiteitsbeginsel. Dit grondwettelijke beginsel wordt compleet inhoudsloos wanneer in Vlaanderen Franstalige magistraten actief zullen zijn. De procureur des Konings zal altijd een Franstalige zijn met bevoegdheid over het Nederlandstalige arrondissement Halle-Vilvoorde (nu om de beurt een Nederlandstalige en een Franstalige).

Dit heeft voor gevolg dat doctors, licentiaten en de masters in de rechten, die hun examen in het Nederlands afgelegd hebben nooit meer in het ambt van procureur des Konings bij het parket te Brussel kunnen benoemd worden.

Het bepalen van de personen- en vennootschapsbelasting blijven exclusieve federale bevoegdheden.

De deelstaten zullen deze voorzieningen zelfs niet kunnen betwisten aangezien de mogelijkheid tot het inroepen van een belangenconflict grondwettelijk zal uitgeschakeld worden.

Opdat geen enkele deelstaat enig financieel verlies zou lijden wordt voor het Waalse gewest gedurende jaar, wat genoemd wordt een egalisatiebedrag van 500.000.000 € voorzien.

Uit dankbaarheid voor zoveel gulhartigheid hebben de Waalse lokale besturen de vlag van hun Vlaamse sponsors verboden op de Chirokampen.

De benoemingsbevoegdheid van de Vlaamse Overheid met betrekking tot de aanstelling van de burgemeesters in de zes randgemeenten wordt volledig onderuit gehaald en overgedragen aan de Algemene Vergadering van de Raad van State.

Door het kiezen van het moment tot het indienen van de memorie door betrokkene kan perfect gewacht worden tot een Franstalige de Algemene Vergadering voorzit, die bij staking van stemmen een doorslaggevende stem heeft.

Deze procedure zal de burgemeesters in de zes faciliteitengemeenten verder toelaten ongestraft Vlaamse decreten en omzendbrieven te negeren zonder dat de Vlaamse regering kan optreden noch dat zij ter verantwoording kunnen geroepen worden.

Om de samenwerking te promoten zal een bijzondere wet een hoofdstedelijke gemeenschap oprichten. De bijzondere wet zal bepalen dat alle gemeenten van de oude provincie Brabant net als de federale overheid van rechtswege lid zijn van de Hoofdstedelijke Gemeenschap.

Reeds jaren is er een degelijke samenwerking tussen het noorden van Frankrijk en Zuid-West-Vlaanderen zonder dat hieromtrent enig wettelijke initiatief werd genomen noch nodig is.

Om overleggen omtrent mobiliteit, verkeersveiligheid en wegenwerken is een bijzondere wet totaal overbodig.

Met deze constructie wordt op termijn echter de uitbreiding van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest voorzien met een duidelijke optie op een territoriale aanhechting van Vlaams-Brabant.

De motivering van de bijkomende financiering voor het Brussels Gewest is hallucinant met de verwijzing naar de goederen in de dode hand, de handhaving van de openbare orde en de lasten van het openbaar vervoer.

In ruil voor een recurrente en te indexeren toelage ten bedrage van 461.000.000 € heeft een Brusselse werkgroep, onder de kundige leiding van de Molenbeekse burgemeester, vereenvoudigingen voorgesteld die nu reeds inside Brussels betwist worden.

Over de correcte toepassing van de taalwetgeving wordt met geen woord gerept en de administratieve en politieke rechten van de Vlamingen worden in het grondwettelijk tweetalig Brussels Hoofdstedelijk Gewest blijvend met voeten getreden.

De tweetaligheid van de ambtenaren wordt vervangen door de tweetaligheid van de diensten. De NOLS loketten zijn terug van weg geweest.

Over een periode van 12 jaar heeft de Vlaamse vicegouverneur 16.253 overtredingen van de taalwetgeving vastgesteld. Al deze onwettelijke bestuurshandelingen werden, met medeplichtigheid van de Brusselse Vlaamse ministers, toegedekt.

Door de gehanteerde geluidsnormen is dit gewest is bedreiging is voor de financiële en economische ontplooiing van Vlaams Brabant, inzonderheid Halle-Vilvoorde. Dit is de perfecte vertaling van “Eigen Franstalig volk eerst”.
En tegelijkertijd is dit gewest, met een Europese hoofdstad, niet in staat de veiligheid van haar eigen burgers te organiseren met een verdeeld politiekorps over zes zones.

Elke 11 minuten vindt in Brussel een gewelddelict plaats; in totaal 48.000 per jaar (bron: ministerie van Binnenlandse Zaken)

Wij moeten ons de vraag durven stellen of het nog zinvol is dit gewest te handhaven; inzonderheid de vaststellingen dat dit gewest de eigen werking niet kan financieren en dat de Franstalige bourgeoisie politieke en administratieve voorrechten blijft eisen in de groene rand rond Brussel.

Brussel en Wallonië staan voor op hun politieke onafhankelijkheid
Maar weigeren financiële verantwoordelijkheid

FRANSTALIGEN IN VLAANDEREN MOETEN ZICH AANPASSEN
NIET DE VLAMINGEN

– Wij spreken Nederlands. Daarom, als je deel wilt uitmaken van onze samenleving dan heeft u geen andere keuze dan onze taal te leren en onze cultuur te aanvaarden

– Vlaanderen is ons LAND, onze GROND, onze MANIER VAN LEVEN en wij willen u alle mogelijkheden bieden om er van te genieten. Maar dan moeten jullie eens ophouden onze taal, onze cultuur, onze burgers te beledigen.

– Indien u onze taal, onze cultuur en onze levenswijze blijft onderuithalen raden wij u aan gebruik te maken van een Vlaams voorrecht:

HET RECHT OM OP TE STAPPEN

– Wij hebben u niet gedwongen naar hier te komen; u bent uit vrije wil naar hier gekomen.

AANVAARD VLAANDEREN ZOALS VLAANDEREN U AANVAARDEN

Meer dan 700 jaar geleden werd Vlaanderen gebrandschat door DE VALOIS, DE SAINT-POLS en de CHATILLONS.

Is er iets veranderd?

Inderdaad, er is iets veranderd, DE VALOIS, DE SAINT-POLS en de CHATILLONS.
Zijn nu Didier REYNDERS, Gisèle MILQUET en Elio DI RUPO.

Het brandschatten is echter gebleven.

In deze federale staat worden de Vlamingen grondwettelijk gegijzeld en wordt voorlopig nog bijeengehouden door een permanente chantage.

Vakbonden en nationale werkgeversorganisaties zijn permanente remmen voor een doorgedreven staatshervorming met een overdracht van economische en sociale hefbomen naar de gewesten en gemeenschappen, bevreesd als zijn voor het verlies van hun macht.

Dit België is nooit een homogene natiestaat geweest, maar een multi-gelaagde staat, met een staatsgreep door een Franstalige kaste opgericht, die nooit voeling gehad heeft met de Vlaamse meerderheden en zich enkel kan handhaven door de collaboratie van de Vlaamse traditionele partijen.

Dit is zelfs de gerenommeerde FRANKFURTER ALLGEMEINE niet ontgaan, ik citeer:

Hat ein Staat, dessen französichsprächiger Teil sich von der Niederländisch sprechenden Bevölkerung gigantisch alimentieren lässt, aber deren Kultur und Historie ostentativ ignoriert, nicht seine Existenz verspielt?

De staatsbehoudende krachten zijn duidelijk vergeten dat 182 jaar gelden de financieel, sociaal en economische wanverhouding de oorzaak was van de scheiding van de zuidelijke en noordelijke Nederlanden.

Goede Vlaamse vrienden blijven gaan, blijven geloven in een VRIJ VLAANDEREN, voor KLAUWAERT en GEUS.